© Anne Deknock
Dagelijks veroordelingen door de rechtbank, oplopende dwangsommen, chaos aan de asielpoorten, een administratie die er helemaal doorzit, een gebrek aan opvangplaatsen, … Het is geen fraai beeld van het huidige asielbeleid. “Dat is het resultaat van de politieke keuzes die deze federale regering maakt. Men voert een opendeurbeleid. Er wordt maximaal ingezet op het snel integreren van asielzoekers, er is een zeer soepele regeling voor gezinshereniging, asielzoekers worden opgevangen in huizen in plaats van collectieve opvang. Daardoor krijgen ze de indruk dat België het ideale land is. Dus komen ze massaal naar hier. België is ondertussen het tweede asielland qua bestemming in Europa”, zegt Theo Francken.
Anti-N-VA-beleid
En dat allemaal omdat deze regering vooral een ‘anti-Francken en anti-N-VA-beleid’ wil voeren op asiel en migratie. “In Vlaanderen hebben de burgers in 2019 een duidelijk signaal gegeven: men wou een rechtse koers, met een kritisch migratiebeleid dat zich afzet tegen illegale migratie. En wat kreeg men: een beleid dat net het omgekeerde doet: een naïef verwelkomingsbeleid dat ervoor zorgt dat alles in de soep draait”, aldus Theo Francken.
Hallucinante opvangbudgetten
De extra opvangplaatsen die staatssecretaris de Moor wil creëren, zullen volgens Francken geen soelaas brengen: “Dit is een structureel probleem. Er werken ondertussen al meer dan 500 personeelsleden op de asieldiensten en men gaat er nog aanwerven. Er worden recordbedragen gespendeerd aan opvang – tot 700 miljoen euro alleen al dit jaar. Dat zijn hallucinante cijfers. Extra opvangplaatsen gaat dit niet oplossen.”
Excuses
Volgens staatssecretaris de Moor is het gebrek aan opvangplaatsen een gevolg van de besparingen die Francken doorvoerde als toenmalig staatssecretaris, maar die kritiek veegt hij resoluut van tafel: “Dat slaat nergens op. Die excuses blijft men maar gebruiken. Ik heb de Europese asielcrisis het hoofd kunnen bieden door voldoende plaatsen te voorzien. Die tijdelijke plaatsen heb ik geschrapt omdat er geen achterstand meer was. Een achterstand die ik heb wegwerkt met veel minder budget, minder personeel maar met een helder en duidelijk beleid, waaronder drastische ontradingscampagnes. En ik ben nooit veroordeeld geweest.”
Tienpuntenplan
Die sterke ontrading is een van de pijlers van het beleid dat Theo Francken bepleit. “Ik heb vorig jaar een tienpuntenplan op tafel gelegd met zeer concrete voorstellen. Die heb ik allemaal in wetsvoorstellen gegoten. Ze zijn stuk voor stuk weggestemd door deze regering, ook door de partij van mevrouw de Moor.”
