Diezelfde maatregel biedt ook nog andere voordelen: zo vermijden we dat afgewezen asielzoekers hun papieren zogenaamd verliezen, om op die manier hun repatriëring te verhinderen. Ook wie definitief erkend wordt, krijgt trouwens zijn originele documenten niet meer terug, maar enkel een vluchtelingenpaspoort. "Wie bij ons bescherming krijgt, moet niet op vakantie gaan naar zijn thuisland", vindt Francken.
Gsm’s en computers inkijken
Hoewel sociale media in de praktijk nu al geregeld mee worden gecontroleerd bij het doorlichten van asielaanvragen, floten rechters het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen (CGVS) in het verleden meermaals terug. “In de nieuwe wet wordt de toelating voor het checken van het publieke deel van sociale netwerken juridisch gebetonneerd”, verduidelijkt Francken. “Het CGVS zal voortaan ook gsm's en computers kunnen uitlezen, om zo de nationaliteit en het asielrelaas te kunnen verifiëren. De asielzoeker moet daarvoor wel zijn fiat geven, maar een weigering doet de geloofwaardigheid van zijn aanvraag uiteraard geen goed."
Beroepsprocedure verstrengd
De regering stelt ook paal en perk aan het fenomeen van taalshopping, waarbij sommige afgewezen asielzoekers alsnog een erkenning proberen te krijgen door een nieuwe asielaanvraag in te dienen in een andere taal. Daarnaast wordt de beroepsprocedure verstrengd. “Afgewezen asielzoekers die nog een beroepsprocedure hadden lopen, konden tot vandaag meervoudige asielaanvragen indienen”, legt Francken uit. “Ook die praktijk wordt nu onmogelijk: een beroep indienen betekent dat beroep afwachten.” In gesloten centra wordt de beroepstermijn bovendien teruggebracht van 15 naar 10 dagen. “Dat betekent ook een kortere procedure en daardoor minder lange onzekerheid voor de asielzoeker én minder opvangkosten voor de overheid”, concludeert Francken.
Oog voor kwetsbare profielen
Ten slotte heeft de regering ook enkele maatregelen genomen die tegemoetkomen aan de bijzondere noden van kwetsbare doelgroepen, waaronder vrouwen, minderjarigen en asielzoekers met een beperking. Een vrouw die verkracht werd in het land van herkomst, kan bijvoorbeeld toeklappen, indien zij door een mannelijke ‘protection officer’ wordt ondervraagd. En ook minderjarigen moeten hun mening kunnen uiten en officieel gehoor krijgen.
