© Anne Deknock
Voor Kamerlid Francken komt de campagne geen dag te vroeg. “Sinds de succesvolle ontradingscampagnes die we in 2015 deden, bezit Dienst Vreemdelingenzaken daartoe de knowhow. Het is wraakroepend dat men deze ontradingscampagnes heeft stopgezet na mijn mandaat. Drie lange jaren zonder enige ontrading zorgen voor de nieuwe asielcrisis waarin we nu beland zijn.”
Niet enkel woorden, maar ook daden
Maar ze zijn pas effectief wanneer ze ook gevolgd worden door beleid. Niet enkel woorden dus, maar ook daden, zegt Theo Francken. “Garandeer een zo snel mogelijke Dublin-weigering en zorg dat ze ook effectief verwijderd worden. Anders haalt een Facebook-campagne niets uit. De cijfers zijn echt slecht. Van de 3.813 positieve Dublin-aanvragen vorig jaar konden we er maar 391 verwijderen. Negen op tien kreeg de Dienst Vreemdelingenzaken in 2020 niet teruggestuurd. Als we kijken naar het totale aantal Dublinaanvragen zien we dat er zelfs maar 391 verwijderingsnominatie waren op 6.607 Dublingevallen. Dit is amper zes procent. Naar het belangrijke binnenkomst- een doorstroomland Griekenland is de Dublin-terugkeer zelfs quasi onmogelijk. Ze gaven in 2019 op 959 Dublin-aanvragen amper 44 keer een positief antwoord. En die krijgen we dan nog niet teruggestuurd. Deze rampzalige cijfers tonen aan dat het interne Europese migratiebeleid volledig spaak loopt.”
Het Dublin-systeem zelf loopt daarenboven ook mank. De terugkeer naar de verantwoordelijke lidstaat loopt al te vaak spaak op gebrekkige medewerking. Daarenboven vervalt de verantwoordelijkheid van die lidstaat sowieso na uiterlijk 18 maanden. Veel asielzoekers wachten gewoon die periode af, aleer een nieuwe asielaanvraag te proberen in een ander land. Het probleem van ‘secundaire instroom’ is dus nog veel groter dan het aantal elektronische Dublin-hits doen vermoeden.
Het failliet van het Dublin-systeem is het failliet van Europa
Kamerlid Theo Francken noemt het failliet van het Dublinsysteem het failliet van Europa. “Eerder dan een geheel nieuw migratiepact uit te dokteren, dienen we de evidente manco’s in het Dublin-systeem zelf aan te pakken. De zuiderse landen schuiven al jaren hun asielzoekers door naar ons en vinden dat prima. In het geval van Italië gaat dat daarenboven gepaard met beperkte grensbescherming. Men laat er schepen van open-grenzen-ngo’s toe om illegale migranten zonder Schengenvisum aan land te brengen, waarna die ongehinderd kunnen doorreizen naar de rijkere landen in het Noorden. Tegen deze deloyale praktijken en tegen de juridische manco’s in het Dublin-systeem onderneemt deze regering op Europees vlak niets. Dat moet dringend veranderen. De Europese migratiechaos stelt ons land voor sociale problemen. De enige juiste keuze is de keuze voor het Australisch asielmodel. Stop deze chaos.”
