Het spook van Steve Stevaert

‘Wat is de economische kostprijs van migratie?’ Het is een vraag die velen zich stellen. De uitbouw van onze verzorgingsstaat kostte generaties bloed, zweet en tranen. Het is een gemeenschappelijke verwezenlijking. Door de enorme toename van de immigratie, de enige oorzaak van ons stijgende bevolkingscijfer, moet de koek steeds meer monden voeden.

In een multiculturele stad als Brussel lukt dat niet langer. Na de zoveelste herfinancieringsronde in 2014 herhaalde Brussels begrotingsminister Sven Gatz (Open Vld) afgelopen week met een uitgestreken gezicht ‘Brussel is ondergefinancieerd’. Brussel is met een tekort van 25 procent (!) en een schuld van 180 procent ‘s lands zieke broertje. 50 jaar massamigratie en decennia socialistisch bestuur slaan het deksel onder het spaarvat weg en maken van het fiere Brussel de bedelaar van België.

Elk behoorlijk bestuur begint met een degelijke analyse op wetenschappelijke basis. Dit vormde de insteek van de vraag die minister van Financiën Johan Van Overtveldt (N-VA) en ik in 2018 aan de Nationale Bank van België stelden om de economische kost van migratie te berekenen. Onder meer door getrouwtrek achter de schermen duurde het tot november 2020 vooraleer men de studie opleverde.

De resultaten waren fors negatief voor gezinshereniging en asielmigratie, maar kregen een twist bij de communicatie. Op de persconferentie bleef maar één lijn hangen: ‘De tweede generatie allochtonen brengt economisch meer op dan de autochtone bevolking’ kopte het persgild

Diepgaandere lezing nuanceerde deze boodschap zo sterk dat zelfs Nationale Bank-bons Pierre Wunsch in de Kamer moest toegeven dat deze conclusie te kort door de bocht was. Door de gehanteerde onderzoekstechniek van de momentopname vergeleek men de jongere allochtone bevolking met de oudere autochtone. Je moet geen genie zijn om te weten dat de grootste maatschappelijke kosten vallen bij het ouder worden (pensioen, oplopende ziekte- en zorgkosten…) en dat men dus appelen met peren vergeleek.

Hoofdeconoom van Ivan Van de Cloot was vernietigend in zijn analyse tijdens de hoorzittingen in de Kamercommissie Binnenlandse Zaken. De bekende Nederlandse docent dr. Jan van de Beek ging nog een stap verder en bestempelde het werkstuk als ‘moral reading’, moreel-wenselijk lezing van de werkelijkheid. De studie werd door een politiek-correcte bril gevoerd en vooral zo naar de buitenwereld gecommuniceerd. Als men de studie zou voeren zoals dit soort wetenschappelijk onderzoek doorgaans gevoerd wordt – zijnde via een generatieberekening – zijn de resultaten voor zowel de eerste als de tweede generatie allochtonen fors negatief. Het huidige Belgische migratiebeleid kost de belastingbetaler een ton.

Niet alleen is dit studiewerk een uppercut voor het imago van een instituut als de Nationale Bank van België, het toont nog meer aan dat België te benepen is om met open vizier over migratie en demografie te debatteren. Bij het onderzoeken loopt het al mis. Dat er in de tientallen aanbevelingen met geen woord gerept werd over de mogelijkheid van het verstrengen van onze migratiewetgeving, maakte dit studiewerk nog ongeloofwaardiger.

Ook al haalde deze ophefmakende kritiek vreemd genoeg geen enkele pers, ik liet het hier niet bij en diende in de Kamer een resolutie in om de regering te verplichten een opvolgstudie te bestellen bij de Nationale Bank. Een opvolgstudie die de economische kost van migratie berekent op basis van de generatierekening, die de kosten van illegale migratie berekent en er bijtelt én die differentieert op herkomstregio. Geeft een migrantengroep uit Zuid-Oost-Azië dezelfde economische return als een Subsaharaanse? Ook deze expliciete studie-opdracht had de NBB immers genegeerd.

Dinsdag besprak de Kamer mijn resolutie. De paars-groene meerderheid stemde ze weg met de steun van de PvdA. CD&V-Kamerlid en gewezen gouverneur van Oost-Vlaanderen Jan Briers vatte het zowat samen: ‘Voor ons is er genoeg bestudeerd. We stemmen tegen.’

De deur die de N-VA opende, wordt door paars-groen gesloten. Over migratie zwijgen we best. Het gat in de haag niet groter maken, luidt opnieuw het devies. Het spook van Steve Stevaert waart door de Wetstraat.